خنده ابدی ست، زندگی لایتناهی ست، جشن و شادی مسـتمر است. هنرپیشه ها عوض می شوند، ولی نمایش ادامه دارد. موج ها فرو می ریزند، ولی اقیانوس پابرجاست. تو می خندی، دگرگون می شوی، پس از تو دیگری می خندد؛ خنده همچنان پابرجاست. تو جشن می گیری، کس دیگری جشن می گیرد؛ جشن همیشه پابرجاست. هستی مداوم است، روندی پیوسته لحظه ای خلاء و وقفه در آن به وجود نمی آید...