عاشقم،

عاشقم،

اهل همین کوچه ی بن بست کـناری
که تو از پنجره اش پای به قلب من ِ دیوانه نهادی
تو کجا ؟ کوچه کجا ؟ پنجره ی باز کجا ؟
من کجا ؟ عشق کجا ؟ طاقتِ آغاز کجا ؟
تو به لبخند و نگاهی
منِ دلداده به آهی
بنشستیم.
تو در قلب و
منِ خسته به چاهی
                                                                                     گُنه از کیست ؟
                                                                                    از آن پنجره ی باز ؟
                                                                                   از آن لحظه ی آغاز ؟
                                                                                   از آن چشم ِ گنه کار ؟
                                                                                   از آن لحظه ی دیدار ؟
                                                                                   کاش می شد گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت،
                                                                                   همه بر دوش بگیرم
                                                                                   جای آن یک شب مهتاب،
                                                                                   تو را تنگ در آغوش بگیرم.